Zuidelijke Hoornraaf- Bucorvus leadbeateri
De zuidelijke hoornraaf heeft een lichaamslengte van 100 cm en in vlucht
een spanwijdte van bijna twee meter. De vogel is diepzwart van kleur.
De handpennen van de vleugels zijn echter wit. Als de vogel niet vliegt
is dit nauwelijks te zien omdat de vleugeldekveren zwart zijn. Alleen in
vlucht worden de witte slagpennen plotseling zichtbaar. Er is weinig
verschil tussen de seksen. Net als bij neushoornvogels
hebben de vogels een naakte huid rond het oog en een onbevederde
keelzak. Bij zowel mannetjes als vrouwtjes is deze keelzak overwegend
rood, bij onvolwassen vogels is die grauwbruin. Vrouwtjes zijn gemiddeld
wat kleiner en hebben een minder duidelijke "hoorn" op de bovensnavel
dan het mannetje.
Verspreiding en leefgebied
Een zuidelijke hoornraaf in Moremi National Park in de Okavangodelta (Botswana)
Het verspreidingsgebied van de zuidelijke hoornraaf sluit in het zuidoosten van Oeganda en het noodwesten van Kenia aan bij dat van de noordelijke hoornraaf. Verder komt de zuidelijke hoornraaf voor in Angola, Botswana, Boeroendi, Congo-Kinshasa, Malawi, Mozambique, Namibië, Rwanda, Zuid-Afrika, Swaziland, Tanzania, Zambia en Zimbabwe.
Het leefgebied bestaat uit savanne, droge, open bosgebieden en aangrenzende droge graslanden tot een hoogte van 3.000 m boven de zeespiegel in Oost-Afrika.
Voeding
Deze vogel zoekt zijn eten op de grond. Zijn dieet bestaat voornamelijk uit insecten en vooral tijdens het droge seizoen uit slakken, kikkers en padden en soms ook grotere prooien zoals slangen, hagedissen, ratten, hazen, eekhoorns of schildpadden. Af en toe worden ook vruchten en zaden gegeten.
Status
De zuidelijke hoornraaf heeft te lijden onder verlies aan leefgebied vooral door het verdwijnen van geschikte nestgelegenheid. Hoge bomen worden gekapt om plaats te maken voor weidegronden of landbouw of gaan door branden verloren of worden vernietigd door savanneolifanten (Loxodonta africana). Hoewel de vogel vroeger als heilig en/of nuttig werd beschouwd, worden deze noties anno 2010 minder gekoesterd. De vogel wordt als hinderlijk beschouwd omdat hij soms ruiten vernielt waarin hij zijn spiegelbeeld als indringer te lijf gaat. Vogels worden gedood omdat dit de droogte zou verdrijven en vogels vliegen zich dood tegen hoogspanningskabels. Het veiligst is de vogel nog in natuurparken. Daarom is in 2010 de zuidelijke hoornraaf als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN gezet. Deze vogel leeft in Artis.